نمیدونم چرا ولی دلم گرفته
پسورد وبلاگ جدیدم رو که 8 ماه مینوشتم گم کردم هر چی هم forgot پسورد میزنم نمیشه
مجبور شدم باز اینجا بنویسم
اصلا شاید هم بهتر شد برگردم به همین آدرس آخه 3 سالی میشه که این وبلاگ رو دارم
البته مطالب 2 سالش رو پاک کردم به دلایلی ......
دلم واسه اون روزا تنگ شده چه روزایه خوبی بودن با همه سختیاش ولی برام آرامش داشتن
های امیر پرشیا کجایی ؟
برم بخوابم که چشمام دیگه باز نمیشه
شب بخیر همه دوستانه گم شده
حسابی سعی میکنم بهش برسم حتی اگر لازم باشه از خودم بگذرم
در طی 20 روز 2 تا مسافرت رفته
اول دبی بعدشم مشهد ، ایشالا بهش خوش گذشته باشه
وقتی پشت تلفن خوشحالیش رو حس میکنم یه نفس راحت میکشم و فکر میکنم که اذیتهایی که بهش کردم رو دارم جبران میکنم
خیلی دوسش دارم دست خودم نیستتتتتتتتتتتتتتتتتتتتت
عاشقشمممممممممممممممممممممممممممم با وجود همه نامهربونیهاش
بعد از اینکه یه خونه توپ براش گرفتم و خیالم از راحتیش آسوده شد رفتم سراغ دل خودم ولی با کلی تجربه که این بار گند نزنم و کسی رو به خودم وابسته نکنم
کلی با خودم برنامه ریختم که اگر با کسی آشنا بشم اولش حالیش کنم که من فقط یه هم صحبت میخوام و نیاز به هیچ احساسی از طرف اون ندارم
خلاصه یه دختر خوب پیدا شد و 2 روز اول با بیش از 10 ساعت حرف زدن حالیش کردم که من دنباله عشق نیستم و تو رو خدا عاشقم نشو تا جایی گیر دادم که ناراحت شد و گفت حالا کی از تو خوشش اومده
رابطمون همون جوری که میخواستم بود و هیچ احساس اضافیه ای بینمون نبود تا اینکه 4 روز پیش با یک اس ام اس باز مشکلات من شروع شد
برام نوشته بود که ، امیر من نمیتونم اینجوری تحمل کنم و تو باید فقط ماله من باشی و من بهت عادت کردم و میخوام همیشه با تو باشم و ...
خدا دیوووووونه شدم نمیخواممممممممممممم عجب بدبختی دارماااااااااااا
اونی رو که دوس دارم حاضر نیست با من 30 ثانیه حرف بزنه یا 1 ثانیه من رو ببینه اینی رو که فقط میخوام باهاش درد دل کنم بعد از 3 هفته عاشقم میشه و پشت تلفت زار زار گریه میکنهههههههههه
بس که عذاب وجدان تحمل کردم دیوووونه شدم
نمی خوام تنها باشم ولی نه با این قیمت که کسی رو آزار بدمممممممممم
آخه تنهایی رو دوس ندارم ولی با هر کس که میپرم به من احساس پیدا میکنه
پس چی کار کنم ؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟